Ik ben gek op verhalen van elke verscheidenheid, maar vooral op sprookjes en mythen. Verhalen zijn voor mij veel meer dan alleen tijdverdrijf; het zijn spiegels, referentiekaders, krachtige dragers van belangrijke informatie en wijze lessen. Ik gebruik de verhalen zowel in mijn werk als privé.

Sprookjes zijn in heel veel – zo niet alle – culturen belangrijk. Sprookjes zijn dragers van waarden. Met sprookjes worden waarden doorgegeven aan kinderen, collega’s, vrienden en toevallige voorbijgangers. Zij hebben een grotere invloed op mensen dan je in eerste instantie zou verwachten. Sprookjes geven een moeilijke boodschap een stem, zonder te overtuigend te zijn. De boodschap is aannemelijk omdat het niet te zwaar is.

Sprookjes spreken tot je hart en je intuïtie, in plaats van tot de ratio die we ons later eigen maken. Of het nou gaat over persoonlijke ontwikkeling, leiderschap, samenwerken, veranderprocessen, innovatie; in sprookjes is het allemaal eens voorbijgekomen. Het is van belang dat je het juiste sprookje kiest om bepaalde thema’s te behandelen.

De nieuwe kleren van de keizer gaan over conformisme en het klakkeloos aannemen van zaken zonder kritisch te zijn, of het meegaan met een trend enkel omdat dit nieuw is. Het lelijke eendje gaat over uitstoting, revancheren, gekweld worden door minderwaardigheidsgevoelens en toch in jezelf blijven geloven. De rode schoentjes gaan over verleiding, het herkennen van valstrikken, obsessies, verslavingen en giftig lokaas. En zo kan ik kan wel uren doorgaan. Uiteindelijk gaat het erom dat een verhaal een krachtig middel is om iets bespreekbaar te maken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de kracht van jouw eigen levensverhaal…