Afgelopen week heb ik me weer verwonderd over hoe vaak we eigenlijk selectief luisteren, niet zeggen wat we denken en alleen maar zien wat we willen zien. Het punt is dat we daardoor minder open staan voor de inbreng van anderen en we ook nog ons eigen leerproces belemmeren. Ik ken weinig mensen die het vermogen hebben echt te luisteren, maar een daarvan is mijn gewaardeerde collega en vriendin Melissa Cooke.

Met luisteren bedoel ik niet alleen het luisteren naar anderen, maar ook het luisteren naar onszelf. We hebben geleerd te handelen naar wat ons hoofd wil en dat is niet altijd wat goed voor ons is. Wat we verleerd hebben, is te luisteren naar ons lijf en ons hart. Probeer eens een tijdje dagelijks een paar keer de tijd te nemen om even ‘in te checken’ bij jezelf. Hoe gaat het met mij? Hoe voel ik me? Wat geeft mijn lijf op dit moment aan? En als je hierdoor merkt dat het even tijd is voor wat anders, handel daar dan ook naar.

Door ons vermogen om te luisteren naar anderen, kunnen we de ander beter begrijpen. Maar tijdens het luisteren, blijkt dat we vaak helemaal niet op de ander zijn gericht maar meer op onszelf. Terwijl de ander zijn verhaal doet, zijn we op zoek naar de bevestiging van wat we al wisten. We zoeken naar oude patronen uit het verleden die in verband gebracht kunnen worden met de inhoud van het gesprek. Daarnaast luisteren we alleen naar de feiten en de meningen die ons goed uitkomen. We laten ons dus vaak niet verwonderen door de inbreng van anderen.

Informatie die buiten onze patronen ligt, ontkennen we of negeren we simpelweg. Als luisteraar vormen we al snel een oordeel. Op deze manier sluiten we ons af van de ander met zijn ideeën en uitspraken. Zolang we op deze manier blijven luisteren, komen we niet aan leren toe. Want juist door ECHT te luisteren naar de ander wordt de basis gelegd voor leren én veranderen.