Je kent ongetwijfeld het holle russische poppetje wat onderdeel is van een reeks steeds kleiner in elkaar passende poppetjes.

Dit houten poppetje is onlosmakelijk verbonden met wie ik ben en wat ik doe. Ik vind het een geweldig poppetje om twee redenen. Allereerst omdat het me herinnert aan mijn achtergrond. Ik ben opgegroeid onder bijzondere familieomstandigheden, achter het Ijzeren Gordijn (in Bulgarije en in Oost-Duitsland). In een context van tegenstellingen en doctrines, met aannames over de rest van de wereld die als waarheid werden verkondigd, met tot heel ver doorgevoerde gelijkheid.

Dit alles heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben, of ik het wil of niet. Het poppetje heeft mij geleerd – en ik leer het nu andere mensen – om de eigen (ontstaans)geschiedenis op waarde te schatten. Het is van enorme waarde voor het eigen ontwikkelingsproces om te snappen waar je vandaan komt; pas dan kun je jezelf in de huidige situatie begrijpen én kun je jouw toekomst vormgeven.

De tweede reden is de symbolische boodschap die het poppetje mij ‘vertelt’. Ieder van ons heeft in de loop van zijn leven door allerlei omstandigheden harde pantsers om zich heen gebouwd. Om te overleven en om jezelf te beschermen. Deze harde pantsers bergen telkens een meer kwetsbare versie van jezelf en pas helemaal binnenin bevindt zich de kern van wie we zijn, jouw kern. Met mijn werk help ik mensen om tot hun kern door te dringen, laag voor laag te ontdekken wie ze zijn en wat ze te doen staat. Om vanuit daar weer verder te groeien.